HC 7 Culturele antropologie en diversiteit 2

Ons groepslid Michelle heeft deze opdracht in haar wijk uitgevoerd waarbij zij het volgende verslag heeft opgesteld:

Ik heb deze opdracht uitgevoerd in mijn buurt, Stein. In deze buurt is er van alles te doen voor ouderen:

·         Er wordt maandelijks een bingoavond georganiseerd in de fanfarezaal.

·         Er worden regelmatig wandel- of fietsroutes onder begeleiding georganiseerd.

·         Er is een winkelcentrum waar veel ouderen zich treffen en kunnen bijpraten onder het genot van een kopje koffie.

·         Er staan bankjes bij een ruïne, waar het uitzicht op een vijver in de zomer prachtig is.

·         Voor oudere dames is er een handwerk club.

·         Er is een bejaardentehuis, de Moutheuvel.

Verder merk ik in de straat van mijn ouderlijk huis, wat een onderdeel van een wandelroute is, dat de ouderen het ontzettend leuk vinden om eens een praatje met je te maken. De meeste inwoners van ons dorp staan ook open voor deze ouderen en maken een praatje. Lang niet elke oudere wilt een praatje maken, maar ook lang niet elke buurtbewoner.

Als ouderen voorbij lopen gaat dit meestal op een langzaam tempo, maar ze doen het wel. Vaak blijven ze lang bij je staan om een praatje te maken. Ik zie dan dat de jongere generatie minder tijd heeft dan de oudere generatie en eigenlijk weg wil/moet. Maar de oudere generatie die voorbij komt lopen, eist dan hun aandacht op door spontaan met vreemden een gesprek te starten, althans, dit proberen zij te doen. Ik heb dit zelf ook meerdere keren ervaren.

De gesprekken die de generaties voornamelijk met elkaar voeren gaan over het weer, de omgeving, een actueel onderwerp of over de (klein) kinderen van de oudere generatie. Dit maakt het voor de jongere generatie een minder interessant onderwerp omdat ze de oudere persoon niet/nauwelijks kennen, laat staan de (klein)kinderen van deze persoon kennen.

Ik merk wel dat sommige buurtbewoners, vooral de generatie 30-45 jaar, wel last ervaart als er een wandelroute voorbij komt. Ik heb meegemaakt dat de ouderen gewoon met z’n 4en naast elkaar bleven lopen terwijl er een auto achter hun reed. Zij hadden het echter niet in de gaten. De bestuurder van de auto werd ongeduldig en toeterde geïrriteerd, de dames schrokken en vielen bijna. Dit zijn wel kleine dingen waar onze buurt tegenaan loopt.

Wat in onze straat heel erg vanzelfsprekend is, is dat wij wonen in een natuurgebied, dat de opa’s of oma’s een moestuin onderhouden, of samen gaan fietsen. Ook is er een koppel in de straat dat met de scootmobiel en met de fiets samen een uitstapje maken naar België.